همانطور که گفتگوی علمی به صورت شفاهی و رودررو طرفداران بسیاری در میان اندیشمندان و پژوهشگران دارد، شیوه مکتوب این نوع مباحثه نیز به طور روزافزونی مورد توجه محققین قرار گرفته است. این گفتگوها عمدتا در قالب مقالاتی تحت عنوان مقالات مباحثه‌ای منتشر می‌شوند. در این مقالات عمدتا موضوعات چالشی که دیدگاه‌های متفاوت و گاه متعارضی درباره آنها وجود دارد بیان می‌گردند. یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های اینگونه آثار علمی، رساله‌های دانشجویان دوره‌های تحصیلات تکمیلی در رشته‌هایی نظیر فلسفه علم است که به ایجاد بحث و مناظره (دیالوگ) میان دو یا چند فیلسوف پیرامون یک موضوع می‌پردازند.
در این دسته از مقالات عمدتا پس از بیان مقدمه‌ای کوتاه، انواع ادعاها و استدلال‌ها و شواهد طرفین با نام بردن از مکاتب فکری و اندیشمندان مربوطه ذکر می‌شوند. پس از آن استدلال‌های مقابل آنچه بیان شد، تشریح می‌شود و در نهایت نویسنده به نتیجه‌گیری و جمع‌بندی میان نظرات مختلف اقدام می‌کند. در این نتیجه‌گیری ممکن است نظری جدید توسط نویسنده بیان شود و یا اینکه یکی از نظرات تشریح شده به صورت کامل و یا با بیان اصلاحاتی به عنوان نتیجه بحث بیان گردد.
در این مقالات ساختار استدلالی اهمیت فوق‌العادهای دارد و عمدتا می‌تواند مبتنی بر الگوهای برهان تولمین (عنوان انگلیسی درج شود)، برهان راجری (عنوان انگلیسی درج شود)، و استدلال کلاسیک یا ارسطویی باشد؛ انتخاب هر یک از این استدلال‌ها بستگی به موقعیت و مخاطب مقالات دارد. در ادامه هر کدام از سه ساختار استدلالی مرسوم توضیح داده خواهند شد:
روش استدلال ارسطویی یا کلاسیک: این نوع ساختار را می‌توان ساختار استاندارد این نوع مقالات دانست. شما با بیان اندیشه خود در مورد موضوع مورد بحث، شروع می‌کنید، سپس دیدگاه مخالف را مورد خطاب قرار می‌دهید و نقطه به نقطه آن را رد می‌کنید، در ادامه اندیشه خود را در قالب یک نظر منسجم با همه ابعاد لازم ارائه می‌دهید، سپس استدلال‌هایی را می‌نویسید که ثابت می‌کند حق با شماست و با نتیجه‌گیری پایان می‌دهید.
روش استدلال راجری (Rogerian): استدلال راجری برای زمانی است که شما تمامی دیدگاه‌های موجود حول یک موضوع را می‌شناسید و می‌توانید همگی را توامان پوشش دهید. شما می‌توانید دیدگاه‌های مختلف را درک کرده و وفاق و اجماعی بین آنها ایجاد کنید. در این صورت، ابتدا نظرات مخالف را معرفی کنید، مزایا و معایب آنها را فهرست کنید، تصدیق کنید که هر دیدگاهی مزایای خود را دارد، اما دیدگاه برتر از نظر خود را تببین کنید، سپس تمام شواهد را در راستای تایید آن دیدگاه، تجزیه و تحلیل کنید و توصیه‌های خود را ارائه دهید.
روش استدلال تولمین (Toulmin): این روش، هر استدلال را متشکّل از شش بخش می‌داند: ادعا، دلایل، نتیجه‌گیری، پشتوانه، شرایطی که ادعا تحت آن شرایط برقرار است، و شرایطی که ادعا تحت آن شرایط برقرار نیست. در این روش ابتدا استدلال اصلی خود را معرفی کنید – که می‌تواند ناظر بر یک واقعیت، یک تعریف، یک رابطه علّی و معلولی، یک ارزش یا یک سیاست باشد- حقایق و شواهد پشتیبان (مبنا) برای استدلال خود بیابید، سپس پیوند بین استدلال و شواهد و نیز با حکم (نتیجه‌گیری) را نشان دهید، در نهایت با شواهد مکمل (پشتیبان) از آن حمایت کنید. همچنین بپذیرید که شرایطی وجود دارد که ادعای شما درست نیست و آن شرایط عدم برقراری استدلال خود را تبیین کنید. در نهایت از دیدگاه معتبر دیگر (واجد شرایط)، به دیدگاه‌های مخالف بپردازید (ابطال).
پاسخ و ارائه استدلال علیه مقالاتی که قبلاً در این مجله منتشر شده‌اند نیز در این دسته از آثار قرار میگیرد و کاملاً استقبال می‌شود.