تاملی در کارآیی نظام ملی نوآوری به عنوان چارچوب سیاست گذاری فناوری و نوآوری در ایران

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای سیاست گذاری علم، فناوری و صنعت، دانشگاه صنعتی شریف

2 دکترای سیاست گذاری علم و فناوری، پژوهشکده سیاست گذاری علم، فناوری و صنعت دانشگاه صنعتی شریف

چکیده

این مقاله سعی دارد رهیافت نظام ملی نوآوری را به عنوان چارچوب سیاست گذاری فناوری از طریق تاکید آن بر تعامل دو طرفه تکنولوژیک بن بنگاه ها و صنایع بزرگ، در مقابل نگاه نگاشت نهادی، تبیین کند. از یک طرف مقاله به دنبال نشان دادن این نکته است که مدل های خطی در اصل در جهان خارج وجود نداشته است، بلکه این مدل ها به فهم بشر در حوزه دانشگاهی باز می گردد، برای همین استفاده از این مدل ها با تاکید بر سودمندی آن ها در گذشته از توجیه قابل قبولی برخوردار نیست. از طرف دیگر، حتی با فرض وجود و سودمندی چنین مدل هایی در گذشته، مدل های خطی نمی تواند کفایت لازم را برای سیاست گذاری علم و فناوری کشور به همراه داشته باشد و از عرصه های مهمی مانند توسعه فناوری در بنگاه های بزرگ غافل است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysing the Usefulness of National Innovation System as a Framework for Technology and Innovation Policy in Iran

نویسندگان [English]

  • Javad Noori 1
  • Ebrahim Souzanchi 2
1
2
چکیده [English]

This paper is an intellectual effort to discuss the national innovation system approach as a framework for  technology and innovation policy through elaborating its emphasis on inter-firm and inter-industry technological interactions, in opposite to seeing it as an institutional map. On the one hand, the paper tries to show that the linear models has not been implemented and used in the real world, but they have been merely some academic models. Therefore, there is not an empirical justification for applying those models. On the other hand, even if there were such models in the past, we would discuss that those linear models are not suitable as they largely ignores many areas of technological developments, especially in the large firms.